وبسایت zoomit.ir - مریم اصلانی: امروز دومین روز از سال نو میلادی است؛ سالی جدید و روزهایی که یکی پس از دیگری می‌آیند و می‌روند. روزهایی که گاهی طعمی شیرین دارند و گاه، تلخی گزنده را در کام بشر بر جای می‌نهند. اما در این میان هنوز هم باید چشم انتظار لحظات خوب بود. لحظاتی که دیگربار به ما یادآوری می‌کنند انسانیت هنوز هم اگرچه کم رمق، ولی زنده است و نفس می‌کشد.

 سالی که گذشت نیز روزهای تلخ و شیرین فراوانی داشت. روزهایی که از انسانیت خود شرمسار بودیم، روزهایی که دوست داریم نامی از آنها در خاطر بشر باقی نماند. سالی که با مرگ و میر انسان‌های بی‌گناه، تجاوز به حقوق شهروندان و عملیات‌ تروریستی بیمارگونه‌ی گروهی انسان‌نما، خاطره‌ای ناخوشایند از خود بر جای گذاشت. سالی که زلال آبی دریا، شاهد آخرین نفس‌های آیلان دو ساله بود. سالی که همچنان آسیب به محیط زیست ادامه داشت و شاهد تبعیض، کشتار بی‌رحمانه‌ی حیوانات، برخوردهای خشونت‌بار و سرکوب اعتراضات مردم در گوشه و کنار جهان بودیم. وضعیتی که هیچ انسان برخوردار از وجدانی بیدار، تحمل آن را ندارد.

اما در عین حال شاهد صحنه‌هایی جالب، تحسین برانگیز و تأثیر‌گذار نیز بودیم که دیگر بار به ما نشان داد هنوز هم روی این کره‌ی خاکی، انسان‌هایی زندگی می‌کنند که از نعمت قلبی مهربان بهره برده و با نگاهی لبریز از حس نوع‌دوستی، صلح، آرامش و فداکاری به این دنیا و رویدادهای آن می‌نگرند. انسان‌هایی که نه تنها درد هم‌نوع خود که درد دیگر ساکنان این کره را نیز حس کرده و با دستانی مهربان و پرمحبت، برای کاستن درد و رنج دیگران، پیش قدم می‌شوند.

مهربانی برای هر کدام از ما تعریفی دارد، گاهی گرفتن دست انسانی ناتوان، گاهی کمک به فردی نیازمند و گاهی حتی یک لبخند، حسّی به وسعت دنیایی از مهربانی را به ما و اطرافیان‌مان هدیه می‌دهد. هر کدام از ما ممکن است مدام از کمبود عاطفه، مهر و نوع دوستی در جامعه‌ی امروز، گِله و شکایت داشته باشیم. اما در نهایت این خود ما هستیم که جامعه و فضای حاکم بر آن را شکل می‌دهیم. تنها کافی است از خود شروع کنیم، نهال مهر و محبت را در قلب خود بارور کرده و این حس را به دیگران نیز منتقل کنیم. آن زمان است که نفس نفس زدن‌های انسانیت رنگ پریده‌ی انسان معاصر، جای خود را به تنفسی عمیق می‌دهد. نفس‌هایی گرم و زندگی بخش که نه تنها دنیای ما، که تمامیت زندگی انسان روی این کره را دست‌خوش تغییر کرده و جایی برای افسوس روزهای از دست رفته، باقی نمی‌گذارد.

۱. این جراح مهربان سعی دارد با سرگرم کردن این دختر دوساله‌ی گریان، اضطراب و نگرانی او را پیش از عمل جراحی قلب کاهش دهد.

۲. کارمند شعبه‌ای از مک دونالد به پیرمردی ناتوان در خوردن خوراک کمک می‌کند.

۳.  ساکنان یک محله به صورت محرمانه الفبای اشاره را یاد گرفتند تا همسایه‌ی ناشنوای خود را غافلگیر کنند.

۴. این مرد لاکپشت‌های بینوا را از بازار مواد خوراکی خریداری کرده و آنها را دوباره به آغوش امواج دریا باز می‌گرداند.

۵. این حیوان بیچاره نزدیک بود در جریان سیلابی در ایرلند غرق شود؛ اما به لطف انسان‌هایی مهربان از خطر جسته و اکنون با لبخندی کامل و تماشایی، آسودگی خاطرش را به نمایش گذارده است.

۶. در زمان برگزاری کلاس، کودک یکی از دانش آموزان به گریه می‌افتد؛ اما ببینید واکنش این پرفسور چیست؟ او به جای بدخلقی، کودک را در آغوش گرفته و در عین حال به تدریس خود ادامه می‌دهد.

۷. این زوج خوش قلب ترک، هزینه‌ی مراسم ازدواج خود را برای سیر کردم ۴ هزار پناهنده خرج کردند.

۸. یک ارتباط دوستانه‌ی قابل تحسین. این سگ ماده‌ی ناتوان، قادر به راه رفتن نیست؛ به همین خاطر صاحبش هر روز او را سوار ویلچر کرده و به گردش می‌برد.

۹. صاحب این کافی شاپ به سگ‌های سرگردان و آواره اجازه می‌دهد که هر شب بعد از ترک مشتری‌ها، دمی در فضای امن این کافه استراحت کرده و شب را در آن جا سپری کنند.

۱۰. این مرد جوان با بستن کراوات خود مشکل دارد؛ اما این پیرمرد مهربان، صبورانه بستن کراوات را به او آموزش می‌دهد.

۱۱. مردی حین کوتاه کردن چمن‌های منزل خود، دچار حمله قلبی می‌شود. امدادگران بعد از نجات جان وی، کار نیمه تمام او را کامل می‌کنند. پیش‌تر نیز همین رویداد برای مردی دیگر حین پارو کردن برف رخ داد؛ و باز هم مأموران امداد بعد از بردن او به بیمارستان، به خانه‌ برگشته و باقیمانده‌ی برف‌ها را پارو کردند.

۱۲. گاهی باید درس مهر و محبت را از کودکان آموخت. به عنوان نمونه گروهی از کودکان کانادایی، لباس‌هایی گرم را تهیه کرده و آنها را به تیرهای چراغ برق متصل کردند. هدف آنان از این کار، کمک به افراد بی‌خانمان و آماده کردن آنها برای سرمای سخت زمستانی بود.

۱۳. مردی ناشناس ملبس به لباس مرد عنکبوتی، شب هنگام به افراد بی‌خانمان غذا می‌رساند. اقدامی خیرخواهانه که نشان می‌دهد هر کدم از ما می‌تواند قهرمانی از قهرمانان این دنیا باشد.

۱۴. مردم مجارستان در اقدامی گروهی، کفش‌های خود را به ایستگاه قطار بوداپست آوردند؛ جایی که قرار بود میزبان پناهندگان سوری باشد. این کفش‌ها نیز به همین منظور در اینجا گذاشته شد تا پناهندگان از آنها استفاده کنند.

۱۵. این پدر مهربان، کودک خردسال خود را از ریزش باران حفظ می‌کند.